İşten Atma ve Kapatma Yapan Bütün Fabrikaların İşgali
Lear’ın
patronu 15 günlük lokavttan sonra Pacheco’daki (Tigre, Buenos Aires,
Arjantin) fabrikayı kapatmakla tehdit ediyor. “Escobar ve Cordoba’da da
fabrikaları bulunan Lear şirketinin sözcüsü eğer Tigre’deki fabrika
çevresinde şiddet olayları devam ederse fabrikayı kapatacaklarını
duyurdu.”(El Cronista, 8/8) “Amerikan Lear şirketi (araba parçası üreten
bir şirket), 450 işçiyi işten attı ve Pacheco’daki fabrikayı 15 gündür
kapalı tutuyor, eğer protestolar ve işten atılan işçilerin talepleri
geri çekilmezse fabrikayı kapatacaklarını özellikle vurguluyor.” (Ambito
Financiero, 7/08)
Şirket ve Sendika Bürokrasisi Anlaşmak Değil, Militan İşçilerin İşini Bitirmek İstiyor
İşverenin
tutumu mücadele eden işçilerle anlaşmak yönünde değil: “Şirket
sendikacıları uyarması için Sanayi Bakanı Debora Giorgi’yle ve Çalışma
Bakanı Carlos Tomada’ya bir mektup gönderdi.” (El Cronista, 8/8).
Kadrolu işçi olmak için mücadele eden taşeron işçilerine “uyarı”da
bulunmayı hedeflediklerinde, Mariano Ferreyra suikastinden sonra Pedreza
(demiryolu sendika bürokratı) ve Tomada’nın yöntemini tekrarlamış
oluyorlar. Zaten şunu unutmamalıyız ki Pignanelli (otomotiv sanayi
sendika bürokratı) çoktan eğer fabrikadaki sendikayı yönetemezlerse onu
kapatacaklarını söylemişti. İşten atılan işçilerin işe tekrar alınması
için verilen mücadeleyi kırmak ve hatta gerekirse fabrikanın kapatılmak
istiyorlar. Açık ki patronlar ve bürokratlar başından beri militan
işçilerden kurtulmak istiyor. Sanayi Emekçileri Sendika Konfederasyonu
toplantısında Pignanelli (Kirchnerci, hükümet yanlısı) ve Roberti’nin
(sağcı bir hükümet karşıtı) sendikalarda “sol sızma” dedikleri şeye
karşı mücadelede anlaşmalarının gayesi işte budur.
Cristina hükümeti: Kapitalistlerin ve Sendika Bürokratlarının Yanında, Direnenlerin Karşısında
Cristina
yönetimi Lear’ın politikalarını destekliyor. Resmi haber ajansı Telam,
fabrikadaki işçilerle ilgili yayınladığı uydurma haberde 15 günlük
lokavt için militanları suçluyor ve direnişe saldırıyor: “Lear
fabrikasında çalışanlar işlerine geri dönmek istiyor ve sol partilerin
şiddetini reddediyorlar.” Bizzat Tomada şunları söylüyor: “Bazı işçiler
uzlaşmaya açıkken bazıları tartışmaları alevlendiriyor... Kapatma kararı
tamamen suları durultmak için... sendika iş bırakma süresince işçilerin
ödemesini yapabildi.” (Telam, 8/8) Hükümet bir yandan şirketi ve
sendika bürokratlarını yüceltirken diğer taraftan işten atılan ve
mücadele eden işçileri suçluyor. Aynı zamanda hatırlatalım, Tomada, o
sıralarda Capitanish’le ağız birliği yaparak Lear'ın kpatılmasıyla
ilgili bir basın açıklamasında PO'yu(İşçi Partisi) suçlamış ve solu
“kapitalistlerin çıkarını savunmak”la suçlamıştı. Üstüne üstlük, bunlar
yetmezmiş gibi bir de hükümet fabrikayı militarize ediyor;
eylemlere-grev gözcülerine polisi ve jandarmasıyla saldırıyor. Görüldüğü
üzere, Cristina hükümeti kapitalistlerin çıkarına hizmet ediyor. Bu
nedenle, Çalışma Bakanı'nın işçi delegelerini fabrikaya göndermesi ancak
eşek şakası olabilir zira kapanmış olan bir fabrikada temsilci
olamazlar. Kirchnerizm, şirketin kapatma tehditleri karşısında kılı bile
kıpırdatmamış; fabrikanın kapanmasını desteklemiştir ve hatta lokavtın
başarı olmasına çalışmıştır.
Otomotiv
Yedek Parçası Üreten Fabrikaların Krizi Derinleşiyor. Otomotiv
Fabrikaları Ürün Aldıkları Fabrikaları Değiştiriyor. Kapatma Tehdidi
Gerçeklik Kazanıyor.
Kapatma
tehditlerine cevap işgal olmalıdır. Lokavt ve muhtemel kapatmalar,
otomotiv sektöründeki krizin ve otomotiv patronlarının politikalarından
kaynaklanıyor. Bu durumda, sadece, oldukça derin bir resesyon değil,
ayrıca iç piyasada ve ihracatta otomotiv satışlarındaki inanılmaz düşüş
değil aynı zamanda da, mesela Ford’un, araba parçalarını ithal etme
fikri de etkili oldu. “Enrique Alamany, Otomotiv Fabrikaları
Birliği(ADEFA) Genel Başkanı, şöyle bir açıklamada bulundu: 'Otomotiv
fabrikaları için güçlü ve istikrarlı tedarikçilere sahip olmak
gereklidir. Çatışmalar yaşandığında, temel olan şirketlerin istikrarını
sağlamak, işçileri muhafaza etmek ve kolektif istekleri bireysel
olanların önüne koymaya çalışmaktır; tıpkı Sanayi Bakanlığı ve
sendikaların yaptığı gibi. Şirketlere
zarar vermemek, onların yatırımlarını engellememek ve işçi alımlarını
azaltmamak için genel çıkarları savunmalıyız.” (La Nacion, 8/8) Özetle,
otomotiv sektöründeki kapitalistler diyor ki eğer otomotiv işçileri
mücadele ederse, biz de gider başka tedarikçilerle anlaşma yaparız. İşte
bu yüzden Lear’ın patronları kapatma tehditleri savurmaktadır.
Üstelik
Arjantin’deki tüm taşıt sektörünün çıkarları tehlikede: “Otomotiv
sektöründe çalışan bir iş adamının yaptığı açıklamaya göre, 'Lear’da
meydana gelen olaylar, Arjantin ve Brezilya otomotiv yedek parça
fabrikalarına yönelik talebin azalmasından dolayı tüm endüstrideki genel
bir krizin mikro bir örneği. Bütün işletmeler, önümüzdeki yıl %23 ila %25
oranları arasında küçüleceği öngörülen daralan bir pazarın baskısını
hissediyor. Araba yedek parçası üreten fabrikalar, develüasyona bağlı
olarak artan fiyatların müşteri tarafından kabul görmediği gerçeğiyle
yüzleşmek zorunda kalıyor. Bu durum devam ederse (%25 talep daralması ve
fiyatların dondurulması) işçilerin maaşlarının ödenmesi mümkün
olmayacak ve işten çıkarmalar başlayacak. Lear’da yaşananlar Mayıs
ayında İspanya menşeili Gestamp şirketinde çalışan işçilerin
uzaklaştırılmasıyla başlayan bir dizi olayın devamı olarak
incelenebilir. Bu, buzdağının görünen kısmının hızla genişlemesi durumu.
Gestamp’taki işten uzaklaştırmaları takiben Montich ve Metal Plant
Sturn şirketlerinde çalışan işçilerin de işine son verilirken Civie ve
Valeo şirketleri de kriz prosedürlerini uygulamaya koymuştu. Üzerinden
çok geçmeden kablo üreten Kromberg fabrikası 54 işçiyi, Ford’a araba
koltuğu üreten Johnson Controls fabrikası ise bu sayının yaklaşık yarısı
kadar işçiyi işten kovdu. Dolayısıyla son zamanlarda otomotiv yedek
parçası sektöründe gittikçe kritikleşen gidişat hesaba katıldığında, bugün Lear’da şahitlik ettiğimiz olayların kaçınılmaz olduğu ortaya çıkıyor.
Kanamayı Durduralım, Çözüm Fabrika İşgalinde
İşgal, otomotiv sektöründeki diğer işçilerin durumlarıyla bağlantısız, izole bir yol değil. Aksine
Lear olayları ileride çıkmaza saplanacağı kesin olan bu ilerleyişi
durdurmak için bir fırsat olarak değerlendirilmeli. Kromberg ve
Gestampt’ta patronlar işten çıkarmalara gidiyor, Paty’de işçilerin
%90'ına istifa etmeleri dayatılıyor, Martinez’deki fabrika ise
kapatıldı. Visteon firması faaliyeti durduklarını açıkladı. Hükümet ve
UOM (Metal İşçileri Sendikası) el ele verip üretimi garantilemeyen
düzmece bir kooperatif kurdular. İşten atılmalarla, lokavtlarla ve
kapatmalarla karşı karşıya kalanların tek çözümü işgal ve el koymadır.
Şirketin, sendika bürokrasisinin ve hükümetin Lear'daki aktivistlerin
işini bitirme kararına karşı mücadelenin tek yolu, fabrikaya el
koymaktır. Bu eylemliliklerden kaçınmak, ileride işten çıkarmaların ve
sermaye baskısının artmasına izin vermek demek olacaktır. Lear
fabrikasında gerçekleştirilen işgal ise aynı dertlerden muzdarip diğer
işçilere bir çıkış yolu olduğunu gösteriyor. İşten atılan Lear
işçilerinin meclisini, işgali nasıl organize ettiklerini tartışmaya
çağırıyoruz.
9 Ağustos 2014
TENDENCIA PIQUETERA REVOLUCIONARIA
www.tpr-internet.blogspot.com / tpr.internacional@gmail.com / @Prensa_TPR
Çeviri: Tilbe Akan-Jülide Yazıcı
No hay comentarios:
Publicar un comentario